Αφιερωμένο στη μνήμη του μεγάλου μάστορα της λύρας, Μανώλη Σταγάκη

Έχει γραφτεί από Γιώργη Σηφάκη (Σημισακογιώργη)

Αφιερωμένο στη μνήμη του μεγάλου μάστορα της λύρας, Μανώλη Σταγάκη.
Ρέθυμνο 27/04/2006

Στον Άδη μαζωχτήκανε λυράρηδες πληθώρα,
απού ’σαν ούλοι ξακουστοί στο γ-κόσμο τον απάνω.
Μούντης, Θανάσης Σκορδαλός και Ροδινός Αντρέας,
Νίκος Ξυλούρης και Στραβός γ-ή Πασπαρομανώλης,
Μουζουρογιώργης, Καρεκλάς, Αλέκος Καραβίτης,
Λαγός, Κοντύλης, Γαλιανός κι ο γέρο Μαρκογιώργης,
Ξηραδογιώργης, Δάνδολος κι ο Μήτσος ο Καφφάτος,
Φραγκής, Μανώλης Κατσαμάς κι ο Χατζηδοβαγγέλης,
Βυζιργιαννάκης, Πλακιανός κι ο Γιώργης Καλογρίδης,
ο Σταυρουλάκης Παντελής με το Δερμιτζογιάννη
κι άλλοι πολλοί και ξακουστοί, που για να τσ’ αριθμήσω
η κόλλα κι ούλα τα γραφτά μέσα δε τζι χωρούνε,
κι εγύρευγαν το μερακλή που τσι ’σαζε τσι λύρες,
το λυρατζή, το γλεντιστή, τση λύρας τον πατέρα
απού ’διδε γλυκιά λαλιά στο ξύλο που ’πελέκα!
Γυρεύγανε να σμίξουνε με το Σταγομανώλη,
κι είχαν το γιο ντου συντροφιά, τον άτυχο Μιχάλη
σάμε να ’ρθεί ο κύρης ντου να τον σφιχταγκαλιάσει,
τσι λύρες να του δώσουνε, φωνή να ντώσε δώσει,
να των αλλάξει τα κλειδιά, τσι κόρδες να περάσει,
να παίζουνε γλυκούς σκοπούς, να στέσουν χοροστάσι…

Σταγομανώλη μίσεψες μα ποιος θα σε ξεχάσει
οι λύρες σου θ’ ακούγουνται σάμε να στέκει η πλάση!

Άρχοντα, ούλους τσι παλιούς να μου τσι χαιρετήξεις
τσι λυρατζήδες τσι καλούς στον Άδη που θα σμίξεις.